Σε λίγες μέρες έχουμε reunion παλιών συμφοιτητών.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όποτε ακούω αυτό το τραγούδι τους θυμάμαι.
Αφού δεν το άκουσα ποτέ μαζί τους.
Ίσως επειδή λέει
"The grass was greener
The light was brighter
With friends surrounded
The nights of wonder".
'Ισως επειδή εκείνοι έμειναν κοντά ακόμη κι όταν εκείνος που ενέπνευσε τις πιο υψηλές από τις υψηλές ελπίδες το είχε βάλει στα πόδια.
Ίσως επειδή οι υψηλότερες ελπίδες παραμονεύουν πιο χαμηλά απ' όσο νομίζουμε.
5 σχόλια:
Η ελπίδα βρίσκεται όσο ψηλά ή όσο χαμηλά είμαστε εμείς γιατί ουσιαστικά είναι μέσα μας. Μια ακόμη αίσθηση. Πως όταν αναπνέουμε; Ετσι κι όταν ελπίζουμε.
Φοράω τις πυτζάμες μου αλλά δε βρήκα τα αγκάθια μου. Μήπως σου περισσεύουν μερικά από χθες το βράδυ που εσύ και οι φίλοι σου πέσατε να με φάτε;...Βy Bob!
ΝησοΔέσποινα, είσαι ζηλιάρα: Παρασκευή έχως Δευτέρα θα απέχω από το νησί σου εις ένδειξη διαμαρτυρίας!
αν και το clip είναι ciou-enough για ανάμνηση από τέτοια χρόνια...
(σύντομα παίζει να βάλουμε στο YouTube και την ταινία μικρού μήκους που είχαμε κάνει)
Χμ, μήπως είσαι λίγο αδύναμος στην αυτοκριτική Bob;
Για ξαναδιάβασε πώς σε υποδέχτηκα -παρά την ειρωνεία σου- πώς την συνέχισες -παρά την φιλοξενία μου- και θα καταλάβεις γιατί αντιδράσαμε.
Χωρίς αγκάθια εξακολουθείς να είσαι ευπρόσδεκτος.
Και τώρα πάω να ανεβάσω το βίντεο του High hopes γιατί τα έχω κάνει λίγο σκτ (oups... sorry) με το YouTube.
Ναι, xkont, ζήλεψα από το post σου για το δικό σας reunion και έτρεξα να οργανώσω και για το δικό μου τμήμα και να γράψω και σχετικό post.
Ντακς;
Κοιτάξτε μόνο να μην έρθετε στο ίδιο μπαρ.
Και όταν τα τραγούδια σου θα πουλήσουν όσο των Pink Floyd σε καταριέμαι να σου τα λένε κι εσένα τσίου.
...μα εγώ δεν γράφω τραγούδια...
..επειδή δεν μπορώ να γράψω στίχο.
Δημοσίευση σχολίου