Ο Μενέλαος γουστάρει να ξαπλώνει στις γλάστρες του πεζοδρομίου.
Συχνά θα τον δεις εκεί
ή μπουρδουκλωμένο στα κάγκελα της μάντρας της κυρίας Δέσποινας, δίπλα.
Αν γυρνάς αργά το βράδυ, μπορεί και να τον πετύχεις να κοιμάται στο χαλάκι της εισόδου.
Υπάρχει και μια γυναίκα που τον ταϊζει κάθε μέρα, μαζί με όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς.
...
Πότε νιώθεις ότι η γειτονιά που σε φιλοξενεί είναι η γειτονιά σου;
α) Όταν μπορείς να απαριθμήσεις τρεις γείτονες με τα ονόματά τους;
β) Όταν ολοκληρώνεις με τα χεράκια σου το πρώτο βάψιμο του σπιτιού που νοικιάζεις;
γ) Όταν ο γωνιακός ψιλικατζής θυμάται πλέον τι καπνίζεις;
δ) Όταν μετράς τέσσερις Γιουροβίζιον στο ίδιο καθιστικό;
ε) Ή όταν μια μέρα αποφασίζεις να βαφτίσεις τον ανώνυμο γάτο της εισόδου Μενέλαο;
16 σχόλια:
Αγαπητή αντανάκλαση.
Οφείλω να παρατηρήσω (ως ο αυτόχριστος κακός της παρέας) ότι οι ερωτήσεις σου ΔΕΝ αφορούν την γειτονιά (παρά το bold)...
Δέχομαι πως με nickname "αντανάκλαση" δεν μπορεί παρά αυτά που λες να είναι οι αντανακλάσεις άλλων ζητημάτων...
τα ερωτήματά σου νομίζω πως αφορούν το χρόνο, και επειδή μέσα στο bold σου είναι και το "σου", να το βάλω και εγώ,
το χρόνο σου, ο οποίος δημόσιος όντας, είναι και δικός μας...
χωρίς άρθρο και κτητική αντωνυμία (το είπα καλά;) είναι πολύ μόνος, αλλά μπορούν 2+3 γράμματα να τον κάνουν δικό σου; (μου, του, της, των...)
... και επειδή δεν μου πάει καρδιά να κλείσω έτσι, (αντιγράφω από την ανύπαρκτη εγκυκλοπαίδειά μου):
μουτουτιστής, ο : αυτός που νομίζει ότι όλα είναι δικά του, αντίθετο του "τουτουτιστή".
/ Το κίνημα των μουτουτιστών, άνθισε στα μέσα του 21ου αιώνα με κυρίαρχο αίτημα την ιδιωτικοποίηση των κυρίαρχων εννοιών με σημαντικότερη, αυτή του χρόνου.
Η καλλιτεχνική έκφραση που χαρακτηρίστηκε "μουτουτισμός στη Τέχνη" είχε βασικό χαρακτηριστικό την εμμονή στην πρώιμη παιδική ηλικία όπου το παιδί αρχίζει να θεωρεί ότι τα πάντα είναι μου (σσ. "του" δηλαδή).
Κορυφαία στιγμή του μουτουτισμού, η 27/06 του 2048 όταν σε παγκόσμια εκδήλωση διαμαρτυρίας ζητήθηκε και επιτεύχθηκε η καθιέρωση της ανεξάρτητης προσωπικής ιδιοκτησίας του χρόνου για φυσικά και νομικά πρόσωπα.
Η ενσωμάτωση της θέσης των μουτουτιστών στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα (4/12/2053) αποτελεί και την αρχή της Κρίσης του 2065 (βλ. Τόμο 23 σελ. 742) γνωστής και ως «Το εννοιολογικό Κραχ» που διήρκεσε 3 χρόνια και ξεπεράστηκε με το "New Deal No.2" (Τόμος 4 σελ. 22) που προσδιορίζει το Χρόνο ως αυτεξούσιο πρόσωπο στο «Κόσμο των Ιδεών» που έχει το δικαίωμα στην ελευθερία, την αυτοδιαχείριση, κλπ
Οι οικονομικές συνέπειες όμως είναι ακόμα και σήμερα εμφανείς...
Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησες, xkont, τα ερωτήματα ανάγονται στην σχέση μου (του, σου κλπ) με τον χρόνο και την διαχείρησή του. Σκέψου πόσο κακή διαχείρηση του χρόνου δείχνει το να προσπερνάς επί τέσσερα χρόνια τον γάτο, πετώντας του πού και πού ένα "ψιτ, τι κάνεις ρε νούμερο εκεί πάνω;" αντί να του πεις από την αρχή "χαίρω πολύ... εγώ είμαι η αντανάκλαση... εσύ πρέπει να είσαι ο Μενέλαος".
Τα ερωτήματα όμως έχουν και σχέση με τον χώρο. Η αμέλεια αξιοποίησης του παρόντος χρόνου για εξοικείωση με τα όντα μιας γειτονιάς, μπορεί να δείχνει αναβολή αποδοχής του ότι "εδώ μένω... μπορεί και να πεθάνω εδώ περιμένοντας την επόμενη μετακόμιση στο ιδανικό σπίτι που ψάχνω... ας συστηθώ με τον γάτο γιατί μπορεί να είναι ο τελευταίος γάτος που θα δω στην ζωή μου".
Όπως καταλαβαίνεις, μετά ο κύκλος ξαναγυρνάει στην σχέση μου (του, σου κλπ) με τον χρόνο και ούτω καθεξής.
Μία επισήμανση για την ιστορία:
Μην ξεχνάς ότι εκτός ένα από τα μεγαλύτερα κινήματα αντίστασης στον μουτουτισμό ήταν ο ατουτισμός, που κορυφώθηκε το φθινόπωρο του 2053.
Και παρότι σύντομα διασπάστηκε σε πολλά μικρά κινήματα αντάρτικου πόλεων -λόγω διαφωνιών μεταξύ των ομάδων που δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε μια ενιαία στρατηγική- πρόλαβε να υπονομεύσει την ηγεμονία του δικοματισμού Μουτουτιστών και Τουτουτιστών.
Την συνέχεια βέβαια, την ξέρεις. Αναλύεται μεθοδικότατα στο 693ο κεφάλαιο του περίφημου "Global Crap" (εκδόσεις "Idiot Planet", στην ανανεωμένη έκδοση του 2056, που περιλαμβάνει και γραφήματα).
Και μια απορία:
Οι μπονμπονιέρες πώς σου φάνηκαν; Γιατί ορισμένοι καλεσμένοι διαμαρτυρήθηκαν ότι μύριζαν ροκφόρ.
...ως ψαροκόκκαλο σκέφτηκα το φυτό, αλλά τις μπομπονιέρες δεν τις είδα...
και νόμισα ότι απλά έβαλες μία "εκρηκτική" λέξη (μπομ/μπομ - μπαμ/μπαμ) για να φτιάξεις ένα "εκρηκτικό" τίτλο που να εξορκίζει το χρόνο, well και το χώρο...
αν θες βοήθησέ με να τις δω
Ρε παιδιά, ποιον είχατε καθηγητή στη "Φιλοσοφία κ Μεθοδολογία της Φαντασίας"; Εμάς δεν μας τα'καναν όλα αυτά...
Μικρέ μου αθώε itelli, πόσα έχεις να μάθεις κοντά μας...
xkont, θα ήταν ποτέ δυνατόν να γίνω νονά και να μην διαλέξω τις πιο ταιριαστές μπονμπονιέρες;
Η αλήθεια είναι ότι εγώ τις έλεγα πάντα "μπουμπουνιέρες" αλλά κάποτε που χρειάστηκε να τις γράψω επισήμως, διαπίστωσα ότι ο επίσημος όρος είναι "μπονμπονιέρες". Βέβαια, όσες έχω δει στη ζωή μου είχαν κουφέτα -άντε και smarties οι παιδικές. Αλλά σκέφτεσαι τους καημένους τους φίλους του Μενέλαου να πνίγονται με κουφέτα αντί να πάνε από φόλα;
Loipon, oute ego "vlepo" tis bonbonneres (i riza einai safestata i galliki leksi bon-bon:karamela, christe mou autos o kosmopolitismos... auti i Europaiki Enosi!)
Edo pantos ehei kathierothei (ksekinise apo to Paris) i giorti ton geitonon pou eortazetai stis 29 Maiou (den thelo alles istorikes anadromes edo kai telos panton an hasame tin POli den epitrepetai na "hanoume" kai tous diplanous mas...). Geitones loipon organonoun trapezia sti geitonia gia na gnoristoun metaksy tous kai o kathenas fernei kai apo kati (fagito, poto), miloun, horeuoun k.l.p.
Oriste kai o shetikos diktyakos topos http://www.immeublesenfete.com/
Se emas, stin Ellada, symmetehei o Dimos Euosmou Thessalonikis parakalo. Mipos agapiti antanaklasi, eseis pou os gnorizo eiste energo melos tis koinonias, prepei na kanete mia protasi sto Dimo sas?
Κοσμοπολίτισσα Μαρία, το παράδειγμά σας μου προκαλεί αναστεναγμούς ανακούφισης, κάθε φορά που επιβεβαιώνεται πως τουλάχιστον κάποιοι από εμάς "τους πρώην" πρόκοψαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σε πείσμα εκείνων που περιορίζουν τις διπλωματικές τους σχέσεις μεταξύ των γάτων της γειτονιάς τους.
Ομολογώ ότι τώρα που πήρα φόρα με τον Μενέλαο, με χαρά θα εμπλούτιζα την λίστα των επαφών μου με άλλους γείτονες. Το μόνο που συγκρατεί την ορμή μου είναι ότι την τελευταία φορά που επιχείρησα να εμπλακώ στα κοινά -βλέπε σύλλογος γονέων τοπικού δημοτικού σχολείου- πήρα τα @@ μου.
Φοβάμαι ότι αν μια τόσο θελκτική αντανάκλαση όσο εγώ, πρότεινε την επέκταση ενός τόσο αξιόλογου θεσμού όσο αυτός, το μόνο που θα καταφέρνε θα ήταν να βγουν μαχαίρια στην γειτονιά. Κι όπως καταλαβαίνετε, με αυτά δεν θα κόβαμε μόνο τις τούρτες.
Αυτό, βεβαίως, δεν ακυρώνει την αξία της πρότασής σας. Αν δεν το προλάβει να το κάνει κάποιος άλλος, δεσμεύομαι να την προωθήσω προσωπικά, λίγο αργότερα. Όταν θα έχω γραφτεί μέλος του ΚΑΠΗ, στον αποκάτω δρόμο.
Τέλειο!
"Η ημέρα της αντανακλάσεως"...
Εάν στον ορθόδοξο κόσμο η "πίστη είναι εξ' αποκαλύψεως", στο νησί αυτό είναι "πίστη εξ' αντανακλάσεως"...
αντανακλώ άρα υπάρχω...
αντανακλώ τον γείτονά μου ως εαυτόν
Την ημέρα της αντανακλάσεως η παράδοση θέλει να πηγαίνουμε στο σπίτι του γείτονα που μας καλεί με αντίδωρο ένα μικρό καθρεφτάκι. Το να σπάσει καθρέφτης την ημέρα της αντανακλάσεως είναι η μεγαλύτερη ατυχία που μπορεί να σου συμβεί.
θάνατος στο "εκ μεταφοράς", ΖΗΤΩ το "εξ αντανακλάσεως!"
Η ημέρα της "αντανακλάσεως" είναι η ημέρα που κατανοούμε ότι ο γείτονας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο καθρέφτης του γείτονά του. Ο γείτονας και εμείς είμαστε ένα.
Ο γάτος της γειτονιάς είναι ο δικός μας γάτος, μας έχει επιλέξει και ζει μαζί μας, δεν είναι «ένας« γάτος... είναι η παρατημένη εικόνα του εαυτού μας που προσφέρεται καθημερινά στο προσπέρασμα όλων αυτών με τους οποίους συ-ζούμε.
Ο γάτος της γειτονιάς είναι η ξεχασμένη σκέψη του κάθε γείτονα, του κάθε εγώ, που περιφέρεται χωρίς να φεύγει, που επιζητά το χάδι χωρίς να το δείχνει, που γουργουρίζει κρυφά, που τη νύχτα ψάχνει τα σκουπίδια μας, τα απόκρυφα σκουπίδια μας που κρύβουμε σε μαύρες σακούλες για να μην φαίνεται το αυστηρά προσωπικό μας περιεχόμενό τους...
Ναι, αντανάκλαση... αξίζει να ηγηθείς αυτής της προσπάθειας, όχι για τους γείτονες... για τον γάτο.
..."δεν είναι «ένας« γάτος... είναι η παρατημένη εικόνα του εαυτού μας που προσφέρεται καθημερινά στο προσπέρασμα όλων αυτών με τους οποίους συ-ζούμε."
Ρε xkont, μην τα λες έτσι απότομα όλα αυτά.
Θα μου διώξεις τον itelli.
Αλλά, -OK, παραδίνομαι- θέλω να προσθέσεις κάτι και για τον γάτο που θα πέσει τυχαία πάνω στην αντανάκλασή του στον καθρέφτη.
(itelli, εσύ μην διαβάζεις άλλο ;))
τί να προσθέσω;
ο γάτος που πέφτει «τυχαία» πάνω στην αντανάκλασή του είναι ο μόχθος και η ελπίδα όλων μας ότι θα πέσουμε κάποια στιγμή επάνω σε κάποιον που βλέπει τον κόσμο μέσα από τον ίδιο καθρέφτη...
δυστυχώς για εμάς όταν συναντηθούμε, αυτή/ος είναι από την άλλη πλευρά...
δεν ξέρω αν τελικά είναι ο γάτος που πέφτει «τυχαία» στην αντανάκλασή του ή η ο εαυτός του μέσα στον καθρέφτη που αναζητά απεγνωσμένα την επαφή γιατί νομίζει και αυτός ότι είναι ο δικός του κόσμος τον οποίο αντανακλά αυτός του «έξω» γάτου.
Για να μην σε ζαλίζω αγαπητή αντανάκλαση θα σου πω ευθέως τί πιστεύω και είναι η 2η φορά που θα το πω.
Δεν υπάρχει καθρέφτης, είναι το κενό το οποίο αντανακλά τα πάντα εξαιτίας του φόβου μας να κατανοήσουμε την απεραντοσύνη του. Γύρω από αυτό το κενό, βάζουμε το κάδρο και μπορούμε μέσα να δούμε όλο τον κόσμο, και σε πρώτο-πρώτο πλάνο, τον εαυτό μας.
συγγνώμη
"συγνώμη" για τα ψάρια;
συγγνώμη γιατί συνειδητοποίησα ότι σε αποκαλώ εδώ και καιρό «αντανάκλαση» ενώ είσαι «μία αντανάκλαση». μεγάλη διαφορά, μεγάλο λάθος, μεγάλο συγγνώμη.
και άντε, άσε τις απαντήσεις/αντανακλάσεις και γράψε κανένα post...
(αν εννοούσες, "αντίο και ευχαριστούμε για τα ψάρια" αρχίζεις να μου αρέσεις πολύ, θα γίνω fan σου, εάν όχι... ε, δεν πειράζει, δεν θα σου κόψω και την καλημέρα)
Αυτό εννούσα
και
Ανέβασα post
Όταν υποκλίνεσαι, δεν κάνει να μιλάς, είναι αγένεια.
Ego pantos yposhomai na min ksanagrapso pote gia imeres geitonon k.l.p..........
Δημοσίευση σχολίου