Το νησί με τους καθρέφτες: Και μετά;

Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Και μετά;

Henri Matisse "Nymphe et faune"

-Γιατί χρειάζεται το πάθος;

-Για να φτάνουμε στα όριά μας.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: δεν τσιμπάμε!

το πάθος δεν αντανακλάται...

πάντως, πρόσεξε την εικόνα που έχεις βάλει... νομίζω πως τα "σώματα" δημιουργούνται από σκίτσα χεριών. Σαν να κοιτάς το δεξί σου χέρι από διάφορες οπτικές γωνίες...

Να κάνω αναγωγή, γιατί σχεδιάζει τα σώματα χρησιμοποιώντας χέρια; να επισημάνω και τα χέρια στο κέντρο που "προσπαθούν" να "ανοίξουν" κάτι;

να το δω θετικά ότι χέρια = σώματα = αφή

ή να το δω αρνητικά ότι η μόνη επαφή με το σώμα είναι τα χέρια;

... τελικά αποφασίζω να μην αποφασίσω; 17 Μαΐου 2007 στις 8:31 μ.μ.
itelli είπε...: Έτσι, έτσι!! Δώσ'του xkont! :); 17 Μαΐου 2007 στις 10:14 μ.μ.
μια αντανάκλαση είπε...: Στην ιστορία της blogόσφαιρας, στο κεφάλαιο που θα ασχολείται με τις μεγάλες ευρωπαϊκές συμμαχίες, παρακαλώ να καταγραφεί ότι στις 17 Μαϊου 2007, xkont και itelli, εξέδραμαν από διαφορετικές γωνιές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να συναντηθούν εντός των χωρικών υδάτων του παρόντος νησιού και έθεσαν τα θεμέλια του συνασπισμού που αργότερα θα επιχειρούσε να υπονομεύσει την οικοδέσποινα. Να επισημανθεί, παρακαλώ κύριε ιστορικέ, ότι αφού αρνήθηκαν να τσιμπήσουν το δόλωμα, μετά έπαιζαν μαζί του και το κορόϊδευαν.
:Ρ; 17 Μαΐου 2007 στις 11:40 μ.μ.
itelli είπε...: Σιγά μην παραβιάσαμε κ το FIR σου, αμέσως εσύ να προκαλέσεις διπλωματικό επεισόδιο... Είπαμε, δεν είμαστε σε πόλεμο.

Κ στο κάτω-κάτω αν όλα είναι μια αντανάκλαση γιατί να στραφούμε κατά του εαυτού μας, κ εγώ κ ο προσφιλής φιλόσοφος;

Μάλλον θα πρέπει να δείτε το νησί σας ως αυτόβουλο, αν όχι ανεξάρτητο (έτσι. να τα ορίζουμε τα πράματα, μην μας την πει ο μαέστρος οτι κανείς ποτέ δεν είναι ανεξάρτητος αλλιώς δεν θα είχαμε λέξεις όπως "επιρροή", "παραπλάνα" κλπ). Κ αφού δεν εκυρήχθη πόλεμος, κ δεν χρειάζεται να υπογράψουμε ειρήνη, σας φιλώ.; 18 Μαΐου 2007 στις 1:08 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Θεωρίες συνομωσίας στο νησί με τους καθρέφτες

Η «μια αντανάκλαση»/μα ποιά αντανάκλαση, κοίταξε με την άκρη του ματιού της πίσω από τον ώμο της...
Είδε στο στενό σοκκάκι, δύο γνώριμες φιγούρες να ανταλλάσουν μυστικά κάτι. Αυτή, όμως ήξερε πολύ καλά τί ήταν αυτό, και καθώς επιτάχυνε το βήμα της για να απομακρυνθεί από αυτή τη δισάρεστη γνώση που μόλις είχε αποκτήσει, συνειδητοποιούσε πως τίποτε πια δεν θα είναι το ίδιο...

Πόσες τέτοιες συναντήσεις είχαν γίνει άραγε χωρίς καν να το ξέρει; Πόσα τεκμήρια είχαν ανταλλάξει χέρια μέσα στα σκοτεινά σοκκάκια του νησιού;

Καθώς ένα υργό αεράκι την χτύπαγε στο πρόσωπο, ένοιωθε όλο και πιο δυνατή για αυτή τη μάχη, ένοιωθε πως ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, ο ιδιοκτήτης του νησιού, ο δημιουργός όλων αυτών των μυστικών συναλλαγών... και αυτό της άρεσε πάρα πολύ.

Δεν πέρασε όμως πολύ ώρα πριν σκεφτεί ότι είναι «μία» αντανάκλαση της πραγματικής ιδιοκτήτριας του νησιού, και χλώμιασε μόλις της ξαναήρθε η εικόνα της συναλλαγής στο σοκκάκι... η μία φιγούρα ήταν Πολύ γνωστή...

η μία φιγούρα...

ήταν η δική της!

(συνεχίζεται); 18 Μαΐου 2007 στις 1:19 π.μ.
μια αντανάκλαση είπε...: Συνεχίζεται;;;;;

Πώς συνεχίζεται;

Μήπως η δεύτερη φιγούρα ήταν μια άλλη αντανάκλαση της ίδιας της οικοδέσποινας; Μήπως ήταν εκείνη που μοίραζε τα κλειδιά στους επισκέπτες που της έδιναν φιλιά (δεν με ρίχνεις τόσο εύκολα itelli) και αγκαλιές (ξέρει η aa-duck) και είχε αναρτήσει στο λιμάνι την ταμπέλα που έγραφε "Αυτός που κυβερνά την αφήγηση δεν είναι η φωνή, είναι το αυτί";

Και τα κλειδιά ποιες πόρτες άνοιγαν;; 18 Μαΐου 2007 στις 10:57 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Το νησί με τους καθρέφτες

Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Και μετά;

6 σχόλια:

Νησοδέσποινα

Πού να θυμάμαι τώρα...