Βασικό κριτήριο επιτυχίας σε μια διαπραγμάτευση, είναι να παραμένεις σταθερός και ανυποχώρητος στις θέσεις σου.
Τουλάχιστον μέχρι το σημείο που ο αντίπαλος θα λυγίσει λίγο.
Μπορεί να μην φαίνεται ξεκάθαρα η ρωγμή που προκάλεσε στο τείχος του η επιμονή σου, αλλά το καταλαβαίνεις από τον τόνο της φωνής του ότι έφτασε η ώρα που είναι έτοιμος να κάνει ένα βήμα πίσω.
Και τότε, δήθεν αδιάφορα, βγαίνεις από το χαράκωμα και ρίχνεις το τελεσίγραφο.
7 σχόλια:
Ίνδαλμα, είδωλο, θεός! Με κάθε του ποστ, τον πάω όλο κ πιο πολύ.
Βλέπωντας ότι επικοινωνείτε με non-papers, μήπως να του έφτιαχνες το δικό του μπλογκ;
Βασικά, είναι ίνδαλμα, είδωλο και θεά!
Εχεις απόλυτο δίκιο. Επειδή ήδη κλέβει την παράσταση με όσα λέει, γράφει και ζωγραφίζει, έχω αποφασίσει να της φτιάξω το δικό της μπλογκ. Θα ανεβάζω ζωγραφιές, σημειώματα, τις εκθέσεις που άρχισαν να γράφουν στο σχολείο (είναι πρωτάκι) και θα την βάζω να γράφει σιγά σιγά ποστ αν θέλει.
Απλά κάτι για να έχεις υπ'όψιν: τούτος εδώ, λέει πως είναι 10. Αν είναι όντως, ίσως να θες να κάνεις κάτι με τα σχόλια... Πριν το πάρουν χαμπάρι οι κάφροι κ το "σπιλώσουν".
Έριξα μια πρώτη ματιά και δεν είδα κάτι αρνητικό στα σχόλια του μικρού. Είδες σημεία που του την έπεσαν τίποτα περίεργοι;
Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι μπορώ να κάνω επιλογή για προέγκριση κάθε σχολίου πριν ανέβει στο blog.
Σίγουρα δεν θα το αφήσω εντελώς ανοιχτό. Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά αν θα έβαζα οποιαδήποτε φωτογραφία της ακόμη και θολή στο προφίλ. Φρικάρω και μόνο στην ιδέα πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς την φωτό ενός παιδιού που μπορεί να βρει στο δίκτυο. Γι' αυτό δεν τις ανεβάζω ούτε σε site φίλων.
Όχι, δεν είδα τίποτε πιο περίεργο από κάτι βρισιές. Αλλά άλλο είναι να τ'ακούς να τα χρησιμοποιούν όταν είσαι 10, κ άλλο να σου τα απευθύνουν.
Ίσως να σας αρέσει να διαβάσετε αυτό beingfive.blogspot.com
Οι (υποθετικές) περιπέτειες ενός πεντάχρονου μπλόγκερ.
Δεν τον ξέρω, νομίζω είναι αμεγικέν ο σκιτσογράφ
:)
Μια αγκαλιά στο σκατόπαιδο κι από μένα παρακαλώ
Τον ανακάλυψα ήδη, aa-duck, χάρη στην περιήγησή μου στο blog σας.
Εξαιρετικό σκατόπαιδο κι αυτό!
Κρίμα που έχει καιρό να γράψει.
Να μας έχετε στα υπόψιν για το babysitting που λέγαμε...
Μόνο που δεν έχουμε γαριδάκια γιατί θα τα έτρωγε όλα η μαμά και μετά θα κατέφευγε στις δίαιτες που μισεί. Ειδικά τώρα που έχουμε τέτοιον αιχμάλωτο στο νησί...
;)
Δημοσίευση σχολίου