Τελετή υποδοχής για τα μεγάλα απογεύματα

Rellotge de sol, de Joan Brossa, 1989

.

.

Ο ΧΡΟΝΟΣ

.

Αυτός ο στίχος είναι το παρόν.

.

Ο στίχος που έχετε διαβάσει είναι ήδη το παρελθόν

-έχει μείνει πίσω μετά την ανάγνωση-

Το υπόλοιπο ποίημα είναι το μέλλον,

που υπάρχει έξω από την δική σας

αντίληψη.

.

Οι λέξεις

είναι εδώ, είτε τις έχετε διαβάσει

είτε όχι. Και καμιά επίγεια δύναμη

δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.

.

JOAN BROSSA, 1963

Το blog (δεν) γιορτάζει τα γενέθλιά του

Χμ... Σαν κάτι να γιορτάζουμε, ε;

Η αλήθεια είναι ότι το blog έχει γενέθλια.

Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι το μόνο που μπορώ να γιορτάσω απόψε είναι ότι κατάφερα να στρωθώ να γράψω το επετειακό ποστ λίγο πριν εκπνεύσει η μέρα. Ο εορτασμός του δεύτερου σημερινού επιτεύγματος, του γεγονότος ότι σφουγγάρισα το μισό σπίτι, ματαιώνεται μπροστά στην θέα ενός λόφου από τρία πλυντήρια σιδέρωτα.

.

Είχα σκεφτεί να γράψω διάφορα σήμερα σαν απολογισμό, αλλά όσο πλησίαζε η κρίσιμη τούτη ώρα, φαίνονταν όλα ασήμαντα. Κι επειδή με πονάει και η πλάτη μου, ξεχάστε το. Τελικά το μόνο επείγον και αποκαλυπτικό από όσα εξακολουθώ να θέλω να μοιραστώ μαζί σας, είναι αυτό:

Μου τη δίνει το ψευδώνυμο "μια αντανάκλαση".

Μου τη δίνει και το να λένε το blog μου "το νησί με τους καθρέφτες".

Ολόκληρη λίστα είχα κάνει. Απορώ πώς κατέληξα σε αυτά. Απορώ και με εσάς που εξακολουθείτε να έρχεστε εδώ μέσα.

Φυσικά, μπορώ να φανταστώ την "ας πρόσεχες" έκφραση του xkont όταν θα διαβάζει αυτή την εξομολόγηση. Ολόιδια με εκείνη που παίρνει όταν του λέω για το template που θα ήθελα να έχω και μου τρίβει στα μούτρα το γεγονός ότι δεν μετέφερα το blog στο realpeople.com του με τις σούπερ-ουάου υπηρεσίες που θα μου παρείχε. Δεν πειράζει, αποστρέφω την ματιά μου και συνεχίζω.

.

Το θέμα, λοιπόν, είναι ότι αυτό το "μια αντανάκλαση" από ένα "νησί με καθρέφτες", ακούγεται πολύ ΟΚ για εκείνο το κοριτσάκι που καθόταν μόνο του στην αυλή του νηπιαγωγείου επειδή δεν είχε μάθει να είναι κοινωνικό. Ακούγεται ΟΚ για κάποια που έσκιζε όσα έγραφε από σκέψεις που δεν ήταν για το σχολείο ή για την δουλειά επειδή δεν θεωρούσε τίποτα αρκετά καλό.

Δεδομένου ότι ούτε ντροπαλό κοριτσάκι είμαι πια ούτε πίστεψα ποτέ στους ορισμούς περί "καλού", λέω ότι φτάνει πια με την διακριτικότητα και την σεμνότητα.

Ναι, εντάξει, όλοι είμαστε αντανακλάσεις ενός Σολάρις που μπορεί και να μην επισκεφτούμε ποτέ στ' αλήθεια. Αλλά μέχρι να μας ρουφήξει ο ωκεανός του, ας παραμυθιαστούμε ότι μπορεί να μεταφέρουμε κάτι παραπάνω από τυχαίες δέσμες φωτός στο σύμπαν.

.

Όπως καταλαβαίνετε, ο Τσε Γκεβάρα έχει ξυπνήσει μέσα μου, έχει βουτήξει την Άννα Καρένινα απ' το λαιμό και προσπαθεί να τη πνίξει. Αυτή τη φορά λέω να μην την βοηθήσω.

.

Μη με ρωτήσετε πώς θα ήθελα μετονομάσω το blog ή τον εαυτό μου. Έχω άλλα ζητήματα να λύσω αυτή την εποχή. Και είναι και τα σιδέρωτα.

.

Άντε, και του χρόνου, με υγεία.

Τούρτα δεν έχει. Το ντεκόρ της επετειακής φωτογράφησης έχει ήδη καταναλωθεί.

.

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ KAΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις. Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.

Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους. Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο. Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί. Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

Robert Fisk: The only lesson we ever learn is that we never learn

ξυραφάκια αρίστης ποιότητος

Εκεί που καθόμουν ήσυχα κι ωραία, μου ήρθε μια σκυτάλη. Στην αρχή δεν ανησύχησα γιατί νόμιζα ότι με πήρε ξώφαλτσα. Νόμιζα. Έγραφε επάνω "πες σ' αγαπώ με ένα τραγούδι". Ίσως θα ήταν προτιμότερο να έγραφε "σήκω και τρέξε μέχρι την Σκωτία να την δώσεις στον itelli". Θα ήταν πιο αποδοτικό απ' το να κάτσω να ψάξω μέσα σ' εκείνο το ράφι το "μείνε-μακριά-αν-θες-να-ξαναδείς-άσπρη-μέρα". Από εκεί ανέσυρα το "Ημερολόγιο". Είπα να περάσω σε κάτι πιο ανάλαφρο, από το σύγχρονο ρεπερτόριο, αλλά η βεβαιότητα ότι θα ήμουν ασεβής και βέβηλη, με ξαναρίχνει, προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού, στα μαύρα σκοτάδια των αναμνήσεων του μεγάλου έρωτα. Οπότε, voila:

.
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπό μου με τα δυο σου χείλια
ν' αφήσεις μιαν ανάσα στη ζωή μου.
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει
καπνό και πυρετό

στο γυάλινο το κύμα τ' άρωμά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.
Κι αν στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί
σαν αλμυρό τραγούδι που σου φέρνει ερωτευμένο το νερό
Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου
εγώ για να βρεθώ απόψε τυλιγμένος στου κορμιού σου το βυθό.
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην οθόνη τ' ουρανού κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.

Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω

εγώ σαν αλμυρό νερό στους ώμους και στον ακριβό σου το λαιμό
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί με περιμένει για να μου λιμάρει το σχοινί.

Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου
που λένε είναι οι κορφές του παραδείσου.
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια
δεν υπάρχει αυτή η στεριά

μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε
γι' αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.
Και μπροστά από τους κολασμένους περνάω
εγώ σα μια σκιά που σεργιανάει στον Άδη τη δικιά σου μυρωδιά
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας
αγάπη μου μικρή να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί.

.

Αυτά τα λένε οι "Συνήθεις ύποπτοι", δηλαδή ο Χήστος Θηβαίος.

Η πραγματικότητα λέει ότι η ζωή συνεχίζεται και ο καθένας έχει πιάσει από μια ακτή και συνεχίζει τη ζωή του. Ε, πού και πού ξαναπερνάμε για καμιά βόλτα από την κόλαση, αφού δείχνουμε να έχουμε την βεβαιότητα πως ένα από εκείνα τα ωραία καζάνια μάς το έχουν κρατημένο ρεζερβέ.

.

Την σκυτάλη δεν την δίνω στο itelli γιατί, με τα νεύρα που μου είπε ότι έχει, θα στοχεύσει στο ψαχνό. Την δίνω στον island που επέστρεψε μεταμελημένος και πρόθυμος να απαντήσει σε κάθε blogοπαίχνιδο, στην Σορολόπ που είναι ρομαντική ψυχή, στον xkont για να ανεβάσει μια από τις δικές του συνθέσεις και στον kakaskimo για να μας εκπλήξει. Θα έλεγα ότι την δίνω και στο υπόλοιπο κοινό, αλλά νομίζω πως είμαστε μεταξύ μας πια. Τόσο μεταξύ μας, που αν κάνετε λίγη ησυχία θα ακούσετε και την βρύση να στάζει...

.

Το αίμα νερό (δεν) γίνεται

Στο Λονδίνο...

E-book

Αυτό είναι το e-book που κυκλοφόρησε από τους διοργανωτές της καμπάνιας "Δεν θέλω να δω το dvd".
Η αλήθεια είναι ότι το δημοσιεύω περισσότερο επειδή με εντυπωσίασε η ιδέα της συγκεκριμένης υπηρεσίας (λέω να την εξερευνήσω κάποια στιγμή καλύτερα*, αλλά προσωρινά διαβάστε εδώ γι' αυτήν) παρά επειδή κατονομάζομαι ως συμμέτοχη.
:)

Ουάου! Το νησάκι μου μπήκε σε βιβλίο.
Και στα δικά σας οι ελεύθεροι!

*Με ξέρετε τώρα εσείς. Σε κανένα εξάμηνο...