Μαμά, άμα πεθάνεις, εγώ θα έχω μια φωτογραφία σου για να σε θυμάμαι.
Μόνο μία;
...
Εχεις σκεφτεί και αν θα σου λείπω;
Ε, ναι... μάλλον θα μου λείπεις.
Μόνο μία;
...
Εχεις σκεφτεί και αν θα σου λείπω;
Ε, ναι... μάλλον θα μου λείπεις.
Εγώ νομίζω ότι οι άνθρωποι ζούνε μόνο τέσσερα χρόνια.
Αφού εσύ είσαι ήδη έξι. Πώς γίνεται;
Ε... δεν ξέρω και πως τα μετράμε τα χρόνια... Εννοώ, πρώτα είμαστε όπως είμαι εγώ, μετά όπως είσαι εσύ, μετά όπως η γιαγιά η Φ. και μετά όπως η γιαγιά η Α.
Α, εννοείς τέσσερις περιόδους στην ζωή μας.
Ναι, αυτό.
Οταν εγώ θα είμαι όπως η γιαγιά η Φ. εσύ θα έχεις πεθάνει, ε;
Μη σου πω και νωρίτερα.
6 σχόλια:
Μ'άρεσαν τα περισσότερα ποστς, αλλά ιδιαίτερα αυτό μού έκανε εντύπωση. Καλή συνέχεια!
Wow!
Ένας Σκωτσέζος ξεφύτρωσε ανάμεσα στα ραπανάκια μου.
Σε ξέρω εσένα. Σε έχω πετύχει κάμποσες φορές σε comments (στου oldboy?) και σε θυμάμαι στο Φιλοξενείο.
Με εντυπωσιάζει που σε εντυπωσίασε αυτό το post. Νόμιζα ότι δεν θα του έδινε κανείς σημασία.
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Hasta luego.
Παρατηρητικότητα λοιπόν - δεν θυμαμαι να'χω γράψει κάτι αξιομνημόνευτο. Κ έλεγα να σου πω στο πρώτο σχόλιο πόσο μου θυμίζουν oldboy τα ποστς σου. Δεν θέλω ούτε να σε μειώσω (με τη σύγκριση γενικότερα), ούτε να σε αγχώσω (για το επίπεδο γενικότερα).
Νομίζω ότι αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι νιώθω ήδη εξοικιωμένος με το μπλογκ σου (κ αυτό είναι περισσότερο κοπλιμέντο παρά ατάκα από ταινία τρόμου).
Κι εγώ σαν κομπλιμέντο το εκλαμβάνω και έχω κοκκινίσει σαν τα ραπανάκια.
Μια και το έθιξες, θα σου εξομολογηθώ κάτι για την ομοιότητα που βρίσκεις με τον oldboy.
Όταν έστηνα αυτό το παρθενικό μου blog, αναρωτήθηκα γιατί τελικά διάλεξα αυτό το template, που είναι ίδιο με το δικό του. Δεν είναι το ομορφότερο που υπάρχει, ούτε θα μπορούσε να αναδείξει όλες τις φωτογραφίες και τα κείμενα που σκεφτόμουν να ανεβάσω. Αλλά συνειδητοποίησα ότι με έκανε να νιώθω οικειότητα και ίσως κάποια αίσθηση ασφάλειας ακριβώς επειδή είναι το template του blogger που έχω διαβάσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο και που θαυμάζω πολύ.
Για τον ίδιο λόγο έχω πιθανότατα επηρεαστεί και σε μερικά από τα κείμενα. Νομίζω ότι επέδρασε στον τρόπο που στήνεται ένα post, ο οποίος εξαρτάται από το σημείο που διαλέγεις για να παρατηρήσεις τον κόσμο και την ζωή (την δική σου και των άλλων). Ίσως αυτό που με μας ελκύει σε άλλους bloggers είναι αυτό ακριβώς το σημείο, που άλλοτε μπορεί να είναι η πιο ψηλή ταράτσα για να δούμε πιο πολλά και θα τα φωνάξουμε δυνατά κι άλλοτε μια χαραμάδα στον τοίχο απ΄ όπου θα δούμε λιγότερα από πιο κοντά κι ας μας ακούσουν μόνο όσοι είναι στέκονται διακριτικά στην άκρη.
Τελικά, βέβαια, για την απήχηση που θα έχει ο καθένας σε λίγους ή πολλούς, μετράει και η αύρα του, οι λέξεις που θα διαλέξει και ο βαθμός της μυωπίας του (αυτό δεν είναι μομφή αλλά παραδοχή του ότι κανείς δεν μπορεί να είναι τέλειος και κανένα μας δημιούργημα άρτιο).
Αλλά δεν είναι κακό να παραδέχεσαι ότι κάτι απ' όλα αυτά έχει επιδράσει πάνω σου. Πόσο μάλλον όταν ξέρεις ότι η διαφορά είναι στο περιεχόμενο και στις ίδιες τις ζωές μας, που ποτέ δεν ταυτίζονται.
Έτσι μπορεί και η δική σου αίσθηση οικειότητας εδώ μέσα να οφείλεται εν μέρει στο template ή στις στιγμές παρόμοιας οπτικής των πραγμάτων με τον "Dude" της μπλογκόσφαιρας.
;)
Και σε αυτό το σημείο μπορώ να σου αποκάλυψω ότι σύντομα το template μου θα αλλάξει. Εχω ήδη διαλέξει ένα καινούργιο, που το προσαρμόζει για χάρη μου ένας φίλος-τεχνοφρικιό. Οπότε σύντομα θα έχουμε μετακόμιση και περιμένω να μου πεις αν θα νιώθεις κι εκεί το ίδιο.
Έχεις δίκιο όσον αφορά τον συνδυασμό οπτικής κ εγκεφαλικής εικόνας. Αν σε κατάλαβα κ ορθώς, παίζει κ να συμφωνούμε τι εστί old boy. Για μένα είναι ένα matrix μιας κ μόνο εικόνας: η εικόνα αυτή αποσυντίθεται σε τόσα κομμάτια, τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν ξεχωριστά ποστ, τη στιγμή που οι περισσότεροι μπλογκερς, ανεβάζουν όλη την εικόνα σε ένα.
Όμως η οικειότητά μου με τις λέξεις σου είναι λόγω του ό,τι μοιράζεστε κ την ίδια ικανότητα να τις μεταφέρετε με τις λέξεις που τούς αρμόζουν. Εκεί υστερούμε πάρα πολλοί άνθρωποι γενικότερα, κ όχι μόνο μπλόγκερς.
Δεν σε διαβάζω επειδή μού θυμίζεις κάποιον άλλο, σε διαβάζω γιατί μ'αρέσει κ το περιεχόμενο, κ η γραφή. Αλλιώς δεν θα διάβαζα όλο το μπλογκ σου (ίσως γιατί ακόμα τώρα προλαβαίνω... ενώ με του παλιόπαιδου ακόμα τραβιέμαι να τον τελειώσω...).
¡Hasta la próxima!
Όντως, έχουμε την ίδια αίσθηση για τον oldboy. Πολύ καλό το παράδειγμα του matrix.
Θα προσθέσω μόνο ότι ο olboy εκτός από το να αποσυνθέτει τα κομμάτια της εικόνας και να διαλέγει ένα, μπορεί και να διαλέγει μερικά από αυτά και να τα επανασυνθέτει σε μια δική του εικόνα (σε ένα post) το οποίο τελικά σημαίνει περισσότερα από την χαοτική συνολική εικόνα.
Για να το πετύχεις αυτό θέλει ένα βλέμμα που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν καλλιεργήσει. Κι επειδή το κάνει με συνέπεια, καταλαβαίνεις ότι είναι γνήσιο και όχι δήθεν.
Αφού είσαι ακόμα στις ανασκαφές στο blog του, σου συνιστώ να αναζητήσεις την "Αννα-θεώρηση του Συντάγματος". Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση (ίσως επειδή είμαι γυναίκα, αλλά οκ δεν χάνεις τίποτα να το δεις κι αυτό).
Δημοσίευση σχολίου