Who is this god person anyway?

Άποψη πρώτη:

"Σε τελική ανάλυση, η λογική θέλει να μας στερήσει την άποψη ότι υπάρχει Δημιουργός. Τη στιγμή που προκύπτει μια κοινωνία, βασισμένη μόνο στη λογική, τότε η ατομική δύναμη αρχίζει να αντικαθιστά την έννοια του Δημιουργού. Εκείνο που χαρακτηρίζει σχεδόν κάθε κοινωνική επανάσταση είναι ότι αργά ή γρήγορα οι ηγέτες της επανάστασης πολεμούν μεταξύ τους και τρώνε τις σάρκες τους. Μόνο ένας ηγέτης απομένει, ένας απόλυτος δικτάτορας. Μόλις αποδεχτούμε την άποψη ότι δεν υπάρχει Θεός, τότε η τελική κατεύθυνση της αριστεράς, της δεξιάς ή του κέντρου είναι ο ολοκληρωτισμός.

Δηλαδή θέλεις να πεις ότι ο Διαφωτισμός ήταν μια νικηφόρα εποχή για το Διάβολο;

Νομίζω πως πρώτα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν η σχέση μεταξύ Θεού, Διαβόλου και ανθρώπου είναι μια εμπόλεμη σχέση ανάμεσα σε τρεις δυνάμεις ξεχωριστές αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένες.

Ας υποθέσουμε πως υπάρχει ένας Διάβολος μονίμως παρών στις ανθρώπινες υποθέσεις, ουσιαστικά παρών. Γιατί; Γιατί Διάβολος είναι ένας άλλος θεός που θέλει να ανατρέψει τον γνωστό θεό. Έχει τις δικές του απόψεις περί ύπαρξης. Θα φτάσω μάλιστα στο σημείο να πω ότι η τεχνολογία είναι δική του επινόηση, Όπως ο Θεός έτσι και ο Διάβολος θέλει να ασκεί εξουσία στο σύμπαν, ενώ ο Θεός θέλει η εξουσία Του να ανταποκρίνεται στο όραμά Του για τις προοπτικές του σύμπαντος.

Την παρουσία του Χριστού την παραβλέπεις;

Ο Χριστός μπορεί κάλλιστα να είναι ο Υιός του Θεού, μια υλική και πνευματική οντότητα που ο Θεός έκρινε απαραίτητη για την ανθρωπότητα. Άρα ναι, ο Ιησούς μπορεί να ήταν αληθινός. Το γεγονός ότι αντιδρώ στα δόγματα δεν σημαίνει ότι απορρίπτω τα πάντα. Η ύπαρξη του Ιησού βγάζει νόημα. Ο Ιησούς ως αρχή της αγάπης, της συμπόνιας, της συγχώρεσης και του ελέους είναι κάτι που όλοι μας το κατανοούμε. Το νιώθουμε μέσα μας. Το νιώθουμε ως το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας, το ευγενέστερο, το πλουσιότερο, το πιο γενναιόδωρο. Οι οργανωμένες θρησκείες όμως με απωθούν εξαιτίας της φιλοσοφικής ασυνέπειας του Θεού ενώπιον του οποίου γονατίζουν, ενός Θεού παντοδύναμου και πανίσχυρου. Από κει ξεκινά, νομίζω, το φιλοσοφικό πρόβλημα: από την άποψη ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος και πανάγαθος. Η ιστορία του εικοστού αιώνα έδειξε την αντίφαση αυτών των όρων και μάλιστα πολύ εντυπωσιακά. Πώς γίνεται να μην σκεφτούμε ότι αν ο Θεός είναι παντοδύναμος, τότε δεν μπορεί να είναι και πανάγαθος. Ή πανάγαθη. Εάν ο Θεός είναι πράγματι πανάγαθος, τότε δεν είναι παντοδύναμος. Προσπαθώντας να απαντήσουν σε αυτήν την αντίφαση, οι θεολόγοι χάνονται σε φιλοσοφικά αδιέξοδα εδώ και χίλια χρόνια."

Νόρμαν Μέιλερ

"Περί Θεού" (Μια ασυνήθιστη συζήτηση με τον Μάικλ Λένον) - εκδόσεις Καστανιώτη

Άποψη δεύτερη:

The argument runs something like this. "I refuse to prove that I exist", says God, "for proof denies faith and without faith I am nothing." "But", says Man, "the Babel Fish is a dead giveaway isn't it? It proves you exist, and so therefore you don't. QED." "Oh dear", says God, "I hadn't thought of that", and promptly vanishes in a puff of logic. "Oh, that was easy", says Man, and for an encore he goes on to prove that black is white and gets killed on the next zebra crossing. Most leading thelogians claim that this argument is a load of dingo's kidneys. But this didn't stop Oolon Colluphid making a small fortune when he used it as the central theme for his best selling book, "Well That About Wraps It Up For God." Meanwhile the poor Babel Fish, by effectively removing all barriers to communications between different cultures and races, has caused more and bloodier wars than anything else in the history of creation.

"The Hitch Hikers Guide to the Galaxy"

Douglas Adams