Λίγα λόγια + δύο βίντεο

Υπάρχουν νύχτες που φτάνουν μετά από μέρες άχαρες,
άχαρες επειδή είχαν την ατυχία να έρθουν μετά από άλλες μέρες με χάρη,
χάρη που φάνηκε να είναι παραπανίσια σε σχέση με την συνηθισμένη,
αυτήν που συνήθως αρκεί για να μπει και να βγει η μέρα χωρίς να φέρει και να πάρει πολλά.

Βλακείες λέω.
Οι περισσότερες μέρες και φέρνουν και παίρνουν πολλά.

Αλλά και πάλι υπάρχουν εκείνες οι μέρες που φέρνουν και παίρνουν περισσότερα.
Αρκετά για να τις θυμάσαι για καιρό.

Μην σας ζαλίζω, όμως.
...

Απόψε έπεσα πάνω σε αυτό το βίντεο και είπα να το ανεβάσω.





Είπα να το ανεβάσω γιατί αυτές τις μέρες είχα στο μυαλό μου την αλαζονία πολλών ανθρώπων.
Όχι δικών μου ανθρώπων.
Απλά ανθρώπων που ακούγονται περισσότερο από άλλους, που θα ήθελα να ακούω. Και αυτοί που ακούγονται περισσότερο, ορίζουν κομμάτια της ζωής μου/μας που θα άξιζαν να τα κρατάμε για εκείνους τους άλλους, για να είναι πιο γόνιμα.

Και είχα επίσης στο μυαλό μου τους φίλους που συνάντησα τις μέρες αυτές, της παραπανίσιας χάρης.
Μαζί με αυτούς είχα κι ένα τραγούδι που ξανάκουσα στο ραδιόφωνο χτες (το είχα πρωτοδεί σε αυτό το βίντεο από το YouTube, όταν το είχε ανεβάσει πριν από μήνες ο itelli).
Ευκαιρία να πω ότι το άκουσα στον Μελωδία, από τον αγαπημένο μου μουσικό παραγωγό ever, τον Χρήστο Κορτσέλη. Να τον ακούτε, 8.00-10.00 το βράδυ, κάθε Σ/Κ.

Αυτά είχα να πω απόψε.
Δείτε το και κυρίως, ακούστε το: