-Πολύ σε αγαπάω! Να το θυμάσαι αυτό.
-ΟΚ. Θα το θυμάμαι.
-Εγώ καταλαβαίνω πότε κάποιος είναι ψυχούλα. Δεν μου ξεφεύγουν αυτά.
-Δεν ξέρω αν είμαι ψυχούλα...
-Βρε είσαι, αφού στο λέω εγώ. Είσαι φίλη μου. Πάει, τελείωσε και πολύ σε αγαπάω!
-ΟΚ. Θα το θυμάμαι.
-Εγώ καταλαβαίνω πότε κάποιος είναι ψυχούλα. Δεν μου ξεφεύγουν αυτά.
-Δεν ξέρω αν είμαι ψυχούλα...
-Βρε είσαι, αφού στο λέω εγώ. Είσαι φίλη μου. Πάει, τελείωσε και πολύ σε αγαπάω!
Πολύ ζηλεύω τους ανθρώπους που μπορούν με τη μία να στήνουν φωτεινές ταμπέλες
"ΕΔΩ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΙΛΙΑ!"
Δεν περνάει πολύς καιρός και γίνονται ωραίο θέμα για να γελάς,
παρέα με τους αληθινούς σου φίλους.
Που μπορεί και να μην σου έχουν πει ποτέ πόσο σε αγαπάνε.
Και που μπορεί κι εσύ να μην τους το έχεις πει ποτέ.
"ΕΔΩ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΙΛΙΑ!"
Δεν περνάει πολύς καιρός και γίνονται ωραίο θέμα για να γελάς,
παρέα με τους αληθινούς σου φίλους.
Που μπορεί και να μην σου έχουν πει ποτέ πόσο σε αγαπάνε.
Και που μπορεί κι εσύ να μην τους το έχεις πει ποτέ.
6 σχόλια:
Reíd malditos, ¡reíd!
...
τα πολλά τα 'κυρ ελέησον' τα φοβάται και ο παππάς...
τώρα τί;
σ'αγαπώ νησοδέσποινα.
αγαπώ το υπέροχο φινίρισμα ου καθρέφτη σου, τις καμπύλες των σημείων στίξης σου, το πλούσιο rgb χρώμα των φωτογραφιιών σου, την ποιητικότητα του URL σου.
διαβάζω τα κρυφά μηνύματα που δημιουργούνται αν περάσεις από reversed λεξαρίθμους τις ημερομηνίες και τις ώρες που δημοσιεύεις τα posts σου.
νησοδέσποινα σ'αγαπώ.
let me count the ways I love you:
1.000...
2.000...
3.000...
4.000...
(από το Ποιός Φυγάδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ, αν το έχετε ξεχάσει)
γούτου-γούτου νησοδέσποινα. ας χαϊδέψουμε όλοι μαζί τα λούτρινα bytes που ρέουν μέσα στο adsl σου και διαχέουν τις μαγικές ανταλακλάσεις των καθρεφτών σου που μας διαποτίζουν, εντσαλλάζοντας μέσα μας τα βαθύτερα μηνύματα της αγάπης...
Πάντως, αν ήμουν εγώ η νησοδέσποινα, θα σε είχα πάρει ήδη να πάμε να αποσυναρμολογήσουμε κάτι παλιούς Commodore κ να αφήσουμε το ρομάντζο μας να ανθίσει μέσα από τα πλακίδια κανενός Atari.
Χμ, δεν ξέρω...
Θα το σκεφτώ.
Δεν ξέρω και τι είναι οι Commodore (το Atari κάτι μου θυμίζει σαν όρος αλλά δεν ήξερα ότι έχει πλακίδια).
Μάλλον πρέπει να γίνεις πιο πειστικός xkont. Δεν είμαι τόσο εύκολη όσο νομίζεις. Δεν με ρίχνεις με 4.000 "σ'αγαπώ" και τέτοια ψίχουλα. Καλά το πας βέβαια, αλλά δώσε κάτι παραπάνω.
Εγώ, βασικά, βρήκα αυτή τη φωτογραφία και θυμήθηκα κάτι άσπονδες φίλες που διέγραψα προ μηνών. Χολή μάλλον ενστάλαζε το μήνυμα παρά αγάπη.
(Όπως θα έχει διαπιστώσει το φιλοθεάμον κοινό, είμαι θαυμάσιος άνθρωπος, αλλά έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου: Δεν μου αρέσει να είμαι πάντα κάτω από τον βράχο.)
Παμ' παρακάτω τώρα.
(xkont εσύ δούλεψέ το και θα δούμε...)
απογοήτευση: δεν είναι 4.000 σ'αγαπώ. είναι 4.000 «τρόποι σ'αγαπώ»
itelli:
1977: ένα κίτρινο πράμα που έπαιζε ρακέτες (ξέρεις, 2 παύλες και ένα τετράγωνο - η μπάλα)
1979: Atari 2600 με κάποιες καλές κασέτες και ένα φιλαράκι ΕλληνοΑμερικανό που ο πατέρας του του έφερνε κάθε φορά «πράμα», μαζευόμασταν και παίζαμε όλη μέρα. είμαι 90% ότι ο δημοριογράφος του (MEGA νομίζω) «Ιάσων Π» είναι ο μικρός του αδερφός Jason, βάλε ότι είναι κι το ίδιο επώνυμο... έχω να τον δω από το 1982...
1984: ZX Spectrum 48K (μετά έβαλα και κυριλέ πληκτρολόγιο που ήταν 3 φορές μεγαλύτερο από τον ZX)
1990: Amiga 500 (αγόραζα «σπασμένα» από τον μικρό αδερφό του Δημητροκάλη - δεν θυμάσαι, ήταν η ιστορία με τους σατανιστές... αλλά ευτυχώς και από ένα καλό παιδί τρομπονίστα στην Ορχήστρα των Χρωμάτων)
1992: Atari 1040 (το midi και η Amiga δεν είχαν μεγάλες συμπάθειες τελικά)
1999: iMac (G3 266Hz)
2002: PowerMac G4 (Digital Audio)
2004: iBook G4 12" (800Hz)
2005: αναβάθμιση 2X1,74 GHz G4
2006: MacBook 13" (Intel Core Duo 1,83GHz)
2007: Wii (με πίεσαν, δεν ήθελα)
από γονείς 2Χ Amiga 500 (είναι φανατικοί gamers από το Atari έως σήμερα)
από αδερφή Cannon MSX (do you remember that?)
από φίλο ένα χαλασμένο Commodore 64 (δεν λειτούργησε ποτέ παρά τις προσπάθειες)
βρήκα και στο δρόμο ένα Amstrad 664 αλλά ντράπηκα να τον μαζέψω...
και φυσικά μία στίβα PIXEL (τσίμπισα και από κάποιον τα τεύχη 2 και 3)
ευτυχώς όλα μου τα macs (εκτός από το iMac) «έχουν δουλειές» να απασχολούνται κάθε μέρα...
Δημοσίευση σχολίου