Πάντα αναρωτιόμουν
τί σκεφτόσουν
όταν σιωπούσες
αν ήταν τυχαίο
το πώς χαμογελούσες
αν ήθελες κάτι παραπάνω
τι σήμαινε αυτό που είχες
πότε έπαψες να ονειρεύεσαι
γιατί σου άρεσε να με πηγαίνεις στην δουλειά όταν ακόμα οδηγούσες
πόσο σου άρεσε αυτό που ήμουν
πώς ένιωσες όταν με πήρες αγκαλιά πρώτη φορά
αν μου άλλαζες ποτέ τις πάνες.
Σήμερα σου βάλαμε εσένα
σε πήραμε αγκαλιά για να ανέβεις τα σκαλιά
κάθε μέρα μένει και κάτι λιγότερο από ό,τι ήσουν κάποτε
τα φάρμακα σου φέρνουν εφιάλτες
δεν θυμάσαι πού δουλεύω
τίποτα γύρω σου δεν έχει σημασία
δεν ζητάς
ρωτάς τον καθρέφτη
"σ'εμένα μιλάς;"
Σ'εσένα μιλάω.
Τι χρώμα είχε ο ουρανός σου;
Φεύγεις.
Και δεν μου το είπες πριν το ξεχάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου