Δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις, υποφέρω κι υποφέρεις

Οι τύποι, που λέτε, περνούσαν μια χαρά εκεί κάτω. Υποθέτουμε, δηλαδή, ότι περνούσαν μια χαρά, επειδή προφανώς δεν περίμεναν να αποφασίσει ούτε ο FAO ούτε τίποτα καρτέλ κουμπάρων για το τι θα φάνε και με τι θα ακονίσουν τα βέλη τους. Και να που σήμερα κάνουν τον γύρο του κόσμου με τα θαρραλέα τόξα τους να τεντώνονται για να διώξουν το σιδερένιο πουλί που τους φωτογραφίζει -και δεν θα πάρουν και πνευματικά δικαιώματα.

Διαβάζω (εδώ στα αγγλικά) ότι η άγνωστη φυλή ιθαγενών του Αμαζονίου, κοντά στα σύνορα της Βραζιλίας με το Περού, είναι μια από τις περίπου εκατό άγνωστες φυλές σε όλο τον κόσμο που έχουν αφεθεί να επιζούν χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Σαράντα από αυτές είναι στην βραζιλιάνικη πλευρά του Αμαζονίου, η οποία είναι και πιο φιλόξενη, αφού σε εκείνες της περουβιανής πλευράς τους έχουν αλλάξει τα φώτα και αναγκαστικά μετακινούνται προς την Βραζιλία.

Την ύπαρξη της συγκεκριμένης φυλής την γνώριζαν κάποιοι από το 1910, λένε τώρα οι αρμόδιοι. Η κυβερνητική υπηρεσία προστασίας των ιθαγενών της Βραζιλίας, Funai, αποφάσισε να τους φωτογραφήσει και να τους δείξει στον κόσμο για να τους προστατέψει από τους παράνομους μεταλλωρύχους της περιοχής, κι αφού πολλοί αμφισβητούσαν την ύπαρξή τους και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες προστασίας τους είχαν αποτύχει.

Κάπως έτσι οι τύποι με την λιτή γκαρνταρόμπα ξεκίνησαν από χτες το βράδυ να γίνονται είδηση, post -προσεχώς και chain e-mail, υποθέτω- για ένα κοινό που θα τους γνωρίσει με μια ματιά στην εφημερίδα κατά την διαδρομή δουλειά-σπίτι, με ένα σερφάρισμα, άντε και με κάνα ντοκυμαντέρ οσονούπω, προτού τους απωθήσει μακριά από εκείνη την περιοχή του εγκεφάλου όπου επικρατεί η ανησυχία για την κρίση των στεγαστικών δανείων, για το πόσο κάνει το δίκλινο τον Αύγουστο στην Παροναξία και για το αν ο Βγενόπουλος θα είναι ο μεθεπόμενος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.