Έγραφε. Εγραφε, έγραφε, έγραφε...
Και ο κάδος των σκουπιδιών γέμιζε. Γέμιζε, γέμιζε,γέμιζε...
Είχε τιγκάρει από πεταμένες λέξεις.
Το πρόβλημα δεν ήταν αυτές. Οι λέξεις, δηλαδή. Αυτές ήταν αξιοπρεπέστατες. Με τα ωραία τους γράμματα, με τελείες, και κόμματα και παύλες ανάμεσα, για να έχουν να χοροπηδάνε τριγύρω τους όποτε βαριόντουσαν.
Αλλά δεν έφταναν οι αξιοπρεπείς λέξεις, με την παιδική χαρά τους. Το πρόβλημα ήταν η σειρά των λέξεων. Η λογική σειρά, στην οποία ήταν υποχρεωμένες να επιστρέφουν. Δοκίμασε με διάφορους τρόπους να τις μεταπείσει ότι δεν πρέπει να γυρνάνε πάντα στην αρχική θέση τους αλλά εκείνες δεν άκουγαν. Κι έτσι ήταν βέβαιο ότι αν κανείς τις έβλεπε μετά, θα τις περνούσε για κανονικές και δεν θα πίστευε ότι προ ολίγου έπαιζαν βόλεϊ με τις τελείες και έκαναν γουιντσέρφινγκ με τις παύλες. Κι έτσι, τσαλάκωνε τα χαρτιά και τα πέταγε.
Είχε βαρεθεί με τα παιχνίδια της λογικής. Πάλι.
Θα τα παρατούσε γι' απόψε. Έβαλε μπουφάν για να βγει να περπατήσει. Ευκαιρία να κατεβάσει τα σκουπίδια. Αδειασε και τον κάδο με τα χαρτιά στην σακούλα για την ανακύκλωση.
Όπως περνούσε από την Ιωνίας και σκεφτόταν ότι έκανε βλακεία που δεν πήρε ομπρέλα, άκουσε κάποιον να ζητάει βοήθεια. Κοίταξε προς την οικοδομή.
"Σας παρακαλώ, βοηθήστε με".
"Ε;"
"Χρειάζομαι κάποιον να με κατεβάσει. Ήταν εύκολο να ανέβω αλλά δεν υπολόγισα ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να κατέβω. Ένα χεράκι, παρακαλώ..."
"Κοίτα να δεις... να ανέβω δεν μπορώ, για να σε βοηθήσω. Αλλά έχω μια σακούλα γεμάτη χαρτιά. Θα την κρατήσω από κάτω και εσύ φρόντισε να πηδήξεις μέσα για να μη σπάσεις τίποτα."
"ΟΚ. Πηδάω."
"Είσαι εντάξει τώρα;"
"Δεν θα το έλεγα".
"Αφού έπεσες μέσα στα χαρτιά. Δεν ήταν μαλακά;"
"Μαλακά! Έχεις τρελαθεί; Τι γράφουν αυτά τα χαρτιά ρε συ; Κόντεψα να σπάσω το κεφάλι μου. Καλύτερα να έπεφτα στο τσιμέντο."
update: Ετούτο το post γράφτηκε προτού διαβαστεί αυτό. Δεν ξέρω ποιό από τα δύο υπονομεύει περισσότερο την λογική. Ούτε έχει σημασία, φυσικά.
12 σχόλια:
Δεν υπάρχει τίποτα πιο σκληρό απο τις λέξεις. Τυπωμένες ή όχι.
Καλές γιορτές
Η λογική έχει μια τιμιότητα ωστόσο.. ότι υπόσχεται το κάνει.. κάτι που δεν συμβαίνει με το συναίσθημα που είναι ευμετάβλητο... η επιλογή ανάμεσα στα δύο είναι θέμα διάθεσης κάθε φορά..
Χρόνια Πολλά
μία λογική σκέψη:
δεν μπορεί να υπάρξει επιλογή ανάμεσα στην λογική και το συναίσθημα επειδή δεν υπάρχει αυτός ο ουδέτερος χώρος που να είναι κενός και από τα δύο για να μπορείς από εκεί να επιλέξεις.
όταν το ένα σε πνίγει αποζητάς τη λύτρωση από το άλλο. και όταν ισορροπείς κάπου ανάμεσα, είσαι ή ευτυχής ή κενός.
χρόνια πολλά και από μέσα σε όλους τους νησιώτες!
Δεν χρειάζεται χώρος ανάμεσά τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξέρει η λογική ότι επιλέγουμε με βάση το συναίσθημα. Βέβαια, όταν η λογική γνωρίζει, πολλές φορές το συναίσθημα φεύγει. Αλλά κάθε τρόπος έχει τα υπέρ του και τα κατά του :)
Πω πω!
Έχω σχόλια από τρεις ανθρώπους που τους φαντάζομαι εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους και δεν μπορώ να διαφωνήσω με κανέναν.
Απόψε μου φαίνεστε και οι τρεις πάνσοφοι. Δεν κάνω πλάκα.
Γαμώτο, και πετάει και ο itelli απόψε και δεν έχω κανέναν να γράψει κάτι πιο σουρεαλιστικό ή να ρωτάει τι είχε πιει ο χιμπατζής πριν ανέβει στο δέντρο...
Και φυσικά, Χρόνια Πολλά, νησιώτες!
οπότε ας κάνω μία προσπάθεια εγώ:
ρε! δεν αφήνουμε όλοι μας την λογική και το συναίσθημα να πιάσουμε καμιά μπύρα και το κουβαδάκι με τα φυστίκια;
τη Σοφία πολλοί αγάπησαν, τους φίλους της όχι και τόσοι πολλοί...
..μπα, το χάλασα στο τέλος ε;
Αυτό το ποστ είναι στημένο κ ας γράφτηκε πριν εγώ να αρχίσω να πετάω.
....
Τώρα νιώθω άσχημα. Ή μάλλον, πιο άσχημα...
Κουβάς. Αεροπλάνα. Φυστίκια. Τέλος. Συναίσθημα. Μπύρα. Ασχημα. Λογική.
Να που γίνεται και ανακατεμένα.
Αλλά, άσχημα; Γιατί άσχημα itelli? Μικρό παιδί + Χριστούγεννα = άσχημα?
Δεν πάει.
Μια χαρά ταιριάζει για τους καταθλιπτικούς. Το είπε κ ο ολντμποϊς άλλωστε.
υ.γ. Μελομακαρονάδα - η λέξη μπαλαντέρ.
Επεσε στις λέξεις και κόντεψε να σπάσει το κεφάλι του! Αν πάντως έπεφτε στη σιωπή θα το έσπαγε στα σίγουρα! Να είμαστε καλά να σκαρφαλώνουμε και ας στο πέσιμο (γιατί συνήθως του σκαρφαλώματος ακολουθεί ένα μικρό ή μεγάλο πεσιματάκι) να είμαστε καλά να σχολιάζουμε αν πόνεσε τον πισινό μας με όποιον βρούμε από κάτω.
Δημοσίευση σχολίου