Τα σύννεφα έμοιαζαν να ζυγίζουν δυο τόνους και ο κόσμος κυκλοφορούσε με τις ομπρέλες σε ετοιμότητα. Ήταν ο μόνος που περπατούσε στην πλατεία φορώντας γυαλιά ηλίου λες και είχε βγει από τον Άδη και φοβόταν μην τον τυφλώσει το δείγμα φωτός που διαπερνούσε τον ουρανό. Στην είσοδο του καταστήματος οπτικών έπεσε πάνω σε μια οικογένεια που έβγαινε. Κόντεψε να ποδοπατήσει το καρότσι με το μωρό τους. "Στραβωμάρα. Τα γυαλιά ηλίου σε μάραναν!". Η πωλήτρια ήταν, ευτυχώς, υποψιασμένη και τον εντόπισε πρώτη.
"Κάθισα πάνω στα γυαλιά μου. Θα χρειαστώ καινούργια".
"Συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Δεν είχατε εφεδρικά;"
"Μόνο τα ηλίου. Δεν φαίνεται;"
Της έδωσε τα σπασμένα, πήραν μέτρα για τα καινούργια.
"Πόσο σύντομα μπορώ να τα έχω;"
"Κανονικά σε τρεις μέρες αλλά ελάτε αύριο, κάτι θα έχουμε κάνει".
...
Αύριο. Δεν είχε χρόνο μέχρι αύριο. Το ραντεβού ήταν για απόψε. Θα έδειχνε ψώνιο αν εμφανιζόταν με τα γυαλιά ηλίου.
Αποφάσισε να πάει χωρίς.
Ωραία. Άντε τώρα να την εντοπίσει. Όλο το μπαρ έμοιαζε να είναι γεμάτο με καστανομάλλες στο ύψος και στο σουλούπι της. Δεν είχε και το κινητό της. Πήγε και στάθηκε στο ίδιο σημείο όπου ήταν και την προηγούμενη εβδομάδα. Παρήγγειλε την ίδια μπύρα μπας και γίνει πιο αναγνωρίσιμος.
Είχε περάσει καμιά ώρα όταν ήρθε και του μίλησε πρώτη. "Καλησπέρα. Είπα να μην κοιταζόμαστε μόνο από την άλλη άκρη του μπαρ και νά 'μαι".
"Καλά έκανες. Σε περίμενα. Ξέρεις, έσπασαν τα γυαλιά μου το πρωί και δεν πρόλαβα να πάρω καινούργια. Από απόσταση έχω ένα μικρό προβλημα όρασης".
"Ατυχία. Τώρα, εδώ, με βλέπεις, πάντως, έτσι δεν είναι;"
"Ε, βέβαια. Λίγο θαμπά, αλλά ΟΚ".
Συστήθηκαν. Την προηγούμενη φορά είχαν ανταλλάξει μόνο βλέμματα από απέναντι παρέες κι είχαν με νοήματα δώσει ραντεβού "εδώ, σε μια βδομάδα".
Την επομένη πήγε και πήρε τα καινούργια γυαλιά. Το βράδυ είχαν κανονίσει να πάνε σινεμά. Αγόρασε τα εισιτήρια και την περίμενε στην είσοδο. Την είδε να έρχεται. Επιτέλους την ξανάβλεπε καθαρά, όπως το πρώτο βράδυ στο μπαρ. Της χαμογέλασε. Την είδε να τον κοιτάει αγριεμένη. Πήγε να της μιλήσει. Την είδε να τον προσπεράνει. 'Ηταν με παρέα. Αγόρασαν άλλα εισιτήρια και μπήκαν μέσα. Ένιωσε πολύ μαλάκας.
Σκεφτόταν ακόμα αν πρέπει να σκίσει τα εισιτήρια και να φύγει ή να μπει και να ζητήσει εξηγήσεις, όταν κάποιος τον έπιασε απ' το μπράτσο.
"Άργησα λίγο, ε; Δεν έβρισκα να παρκάρω. Πάμε μέσα;"
Είχε τη φωνή της. Αλλά μόνο αυτήν.
Ηθικό δίδαγμα του ποστ: Αφήστε τις ντροπές και μιλήστε του/της από το πρώτο βράδυ. Το δεύτερο μπορεί να είναι αργά.
Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009
Ήταν ο έρωτας τυφλός, κατάλαβε κι εκείνος λάθος
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008
Don't worry, be happy
-Ναι, μάλλον για να πηδήξεις.
Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2008
Wall-E και ξερό ψωμί
The world sucks. Φαντάζομαι ότι επ' αυτού δεν υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις. Τις τελευταίες μέρες είχα το προνόμιο να μάθω από πρώτο χέρι πόσο πολύ ισχύει η συγκεκριμένη φράση. Κι αν αυτό το μπλογκ δεν αρκούνταν σε μάλλον ανώδυνες αντανακλάσεις, θα είχε ένα πολύ πιασάρικο θέμα για ποστ.
Αντ΄ αυτού θα σας πω για τον Wall-E, που απέμεινε 700 χρόνια μετά την εγκατάλειψη του πλανήτη από τους ανθρώπους να καθαρίζει τα σκουπίδια τους. Ελπίζω να εκτιμάτε τις υψηλές διασυνδέσεις του νησιού ετούτου με το κατεστημένο του τόπου, χάρη στις οποίες εξασφαλίσαμε είσοδο σε μια avant premiere κι έτσι σας έχουμε αποκλειστική σπαρταριστή πληροφόρηση και μπόλικα spoiler.
Ο Wall-E, λοιπόν, έχει αναλάβει να βάλει σε τάξη στον επίγειο σκουπιδότοπο που άφησε πίσω του το ανθρώπινο είδος όταν μετοίκησε από τον τοξικό πλανήτη σε άλλο σημείο του σύμπαντος με το κρουαζιεροδιαστημόπλοιο Axiom. Οι συνάδελφοί του κοιτάνε ήδη τα ραδίκια ανάποδα αλλά εκείνος συνεχίζει επαναφορτιζόμενος κάθε πρωί από τον ήλιο .
Στο μεταξύ, στον Axiom, οι άνθρωποι έχουν μεταλλαχθεί σε ολοστρόγγυλα όντα που έχουν ξεχάσει να περπατούν αλλά καταναλώνουν, καταναλώνουν και καταναλώνουν. Αρκεί να σας πω ότι αν η ντετέκτιβ Μπόουνς χρειαζόταν να ασχοληθεί με ένα πτώμα στο Axiom, δεν θα έβρισκε κόκκαλα να εξετάσει.
Δεν θα έλεγα ότι όλα αυτά είναι σκέτη επιστημονική φαντασία. Το ενδεχόμενο να οδεύουμε προς τα εκεί το βρίσκω εξίσου βάσιμο με τις φήμες (ή μήπως είναι ειδήσεις που έχω χάσει;) ότι η ταινία χρηματοδοτήθηκε α) από τον Al Gore επειδή το στόρι βολεύει πάρα πολύ το περιβαλλοντικό λόμπι ή/και β) από τον Steve Jobs επειδή η Eve μοιάζει να έχει βγει από τα εργοστάσια της Macintosh.
Ωραία τύπισσα η Eve. Από εκείνες που οπλοφορούν από το πρώτο ραντεβού, που γενικά δεν μπορούν αν διακρίνουν αν ο άντρας πάει να τους πιάσει το χέρι ή να τις αφοπλίσει αλλά που ευτυχώς την κατάλληλη στιγμή κάτι παθαίνουν και αφήνονται στα χέρια του για να τις σώσει. Κι εγώ έτσι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.
Για χάρης της Eve, ο Wall-E θα φτάσει μέχρι το κρουαζιεροδιαστημόπλοιο. Δεν θα πω πολλά για το πώς και τι. Θα σας πω μία μόνο λεπτομέρεια, αυτή που θα συναρπάσει τους θαμώνες αυτού του μπλογκ: το κρουαζιεροδιαστημόπλοιο διαθέτει και θεραπευτήριο για απροσάρμοστα ρομπότ. Κοινώς, φρενοκομείο.
Η εξέγερση των τρελών θα φέρει την επανάσταση και θα συμβάλει στην σεναριακή λύτρωση, αφού αποκαλυφθεί ότι το κεντρικό συστήματα υπολογιστών του Axiom έχει επιβάλει πραξικόπημα προσπαθώντας να αποτρέψει την επιστροφή των ανθρώπων στην Γη. Home sweet home! Δεν πα νά 'ναι μια παλιοχωματερή, ένα σίχαμα, μια γκρίζα αηδία, ο πλανήτης Γη ξανακατοικείται από τους μαλθακούς ανθρώπους που πατάνε στα πόδια τους και... θα δείτε τι κάνουν.
Όσο για τον Wall-E, στο τελικό στάδιο της περιπέτειάς του δοκιμάζει από πρώτο χέρι την άλλη αγαπημένη έννοια των οικολόγων (κομποστοποίηση) μέχρι να αφεθεί στα χέρια του έρωτα, δηλαδή της Eve, η οποία -κι αυτό είναι ένα μήνυμα στους σνομπ Macάδες- δεν κοιτά τα τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά τα εσωτερικά του χαρίσματα, ανταποκρίνεται στον έρωτά του και τον κάνει από βάτραχο πρίγκιπα.
Enjoy!
.
.
Υ.Γ. Κατά τα λοιπά, καληνύχτα και καλή τύχη.
